2 Chronicles 6

1آنگاهسلیمانگفت: «خداوند فرمودهاستكهدر تاریكیغلیظساكنمیشوم. 2اما منخانهایبرایسكونتتو و مكانیرا كهتا بهابد ساكنشویبنا نمودهام.»

3و پادشاهرویخود را برگردانیده، تمامیجماعتاسرائیلرا بركتداد، و تمامیجماعتاسرائیلبایستادند. 4پسگفت: «یهُوَهخدایاسرائیلمتباركباد كهبهدهانخود بهپدرمداود وعدهداده، و بهدستخود آنرا بهجا آورده، گفت: 5از روزیكهقومخود را از زمینمصر بیرونآوردمشهریاز جمیعاسباطاسرائیلبرنگزیدمتا خانهایبنا نمایمكهاسممندر آنباشد، و كسیرا برنگزیدمتا پیشوایقوممناسرائیلبشود. 6اما اورشلیمرا برگزیدمتا اسممندر آنجا باشد و داود را انتخابنمودمتا پیشوایقوممناسرائیلبشود.

7و در دلپدرمداود بود كهخانهایبرایاسمیهُوَهخدایاسرائیلبنا نماید. 8اما خداوند بهپدرمداود گفت: چوندر دلتو بود كهخانهایبرایاسممنبنا نمایینیكو كردیكهاینرا در دلخود نهادی. 9لیكنتو خانهرا بنا نخواهینمود، بلكهپسر تو كهاز صُلبتو بیرونآید او خانهرا برایاسممنبنا خواهد كرد.

10پسخداوند كلامیرا كهگفتهبود ثابتگردانید و منبهجایپدرمداود برخاسته، و بر وفقآنچهخداوند گفتهبود بر كرسیاسرائیلنشستهامو خانهرا بهاسمیهُوَهخدایاسرائیلبنا نمودم. 11و تابوترا كهعهد خداوند كهآنرا با بنیاسرائیلبستهبود در آنمیباشد در آنجا گذاشتهام.»

12و او پیشمذبحخداوند بهحضور تمامیجماعتاسرائیلایستاده، دستهایخود را برافراشت. 13زیرا كهسلیمانمنبر برنجینیرا كهطولشپنجذراع، و عرضشپنجذراع، و بلندیاشسهذراعبود ساخته، آنرا در میانصحنگذاشتو بر آنایستاده، بهحضور تمامیجماعتاسرائیلزانو زد و دستهایخود را بهسویآسمانبرافراشته، 14گفت: «اییهُوَهخدایاسرائیل! خداییمثلتو نهدر آسمانو نهدر زمینمیباشد كهبا بندگانخود كهبهحضور تو بهتمامیدلخویشسلوكمینمایند، عهد و رحمترا نگاهمیداری. 15و آنوعدهایرا كهبهبندۀ خود پدرمداود دادهای، نگاهداشتهایزیرا بهدهانخود وعدهدادیو بهدستخود آنرا وفا نمودیچنانكهامروز شدهاست.

16پسالا’ناییهُوَهخدایاسرائیلبا بندۀ خود پدرمداود آنوعدهرا نگاهدار كهبهاو دادهو گفتهایكهبهحضور منكسیكهبر كرسیاسرائیلبنشیند برایتو منقطعنخواهد شد، بهشرطیكهپسرانتطریقهایخود را نگاهداشته، بهشریعتمنسلوكنمایند چنانكهتو بهحضور منرفتار نمودی. 17و الا’ناییهُوَهخدایاسرائیلكلامیكهبهبندۀ خود داود گفتهایثابتبشود.

18«اما آیا خدا فیالحقیقۀ در میانآدمیانبر زمینساكنخواهد شد؟ اینكفلكو فلكالافلاكتو را گنجایشندارد تا چهرسد بهاینخانهایكهبنا كردم. 19لیكناییهُوَهخدایمنبهدعا و تضرعبندۀ خود توجهنما و استغاثهو دعاییرا كهبندهاتبهحضور تو میكند اجابتفرما، 20تا آنكهشبو روز چشمانتو بر اینخانهباز شود و بر مكانیكهدربارهاشوعدهدادهایكهاسمخود را در آنجا قرار خواهیداد تا دعاییرا كهبندهاتبهسویاینمكانبنماید اجابتكنی، 21و تضرعبندهاتو قومخود اسرائیلرا كهبهسویاینمكاندعا مینمایند، استماعنما و از آسمانمكانسكونتخود بشنو؛ و چونشنیدیعفو فرما.

22«اگر كسیبا همسایۀ خود گناهورزد و قسمبر او عرضهشود كهبخورد و او آمده، پیشمذبحتو در اینخانهقسمخورد، 23آنگاهاز آسمانبشنو و عملنموده، بهجهتبندگانتداوریكنو شریرانرا جزا داده، طریقایشانرا بسر ایشانبرسان، و عادلانرا عادلشمرده، ایشانرا بهحسبعدالتایشانجزا بده.

24«و هنگامیكهقومتو اسرائیلبهسببگناهانیكهبهتو ورزیدهباشند، بهحضور دشمنانخود مغلوبشوند، اگر بهسویتو بازگشتنموده، بهاسمتو اعترافنمایند و نزد تو در اینخانهدعا و تضرعكنند، 25آنگاهاز آسمانبشنو و گناهقومخود اسرائیلرا بیامرز و ایشانرا بهزمینیكهبهایشانو بهپدرانایشاندادهایبازآور.

26«هنگامیكهآسمانبستهشود و بهسببگناهانیكهبهتو ورزیدهباشند باراننبارد، اگر بهسویاینمكاندعا كنند و بهاسمتو اعترافنمایند و بهسببمصیبتیكهبهایشانرسانیدهباشیاز گناهخویشبازگشتكنند، 27آنگاهاز آسمانبشنو و گناهبندگانتو قومخود اسرائیلرا بیامرز و راهنیكو را كهدر آنباید رفتبهایشانتعلیمبده، و بهزمینخود كهآنرا بهقومخویشبرایمیراثبخشیدهایبارانبفرست.

28«اگر در زمینقحطیباشد و اگر وبا یا باد سمومیا یرقانباشد یا اگر ملخیا كرمباشد و اگر دشمنانایشان، ایشانرا در شهرهایزمینایشانمحاصرهنمایند هر بلایییا هر مرضیكهبودهباشد، 29آنگاههر دعا و هر استغاثهایكهاز هر مرد یا از تمامیقومتو اسرائیلكردهشود كههر یكاز ایشانبلا و غمدلخود را خواهد دانست، و دستهایخود را بهسویاینخانهدراز خواهدكرد، 30آنگاهاز آسمانكهمكانسكونتتو باشد بشنو و بیامرز و بههر كسكهدلاو را میدانیبهحسبراههایشجزا بده، زیرا كهتو بهتنهاییعارفقلوبجمیعبنیآدمهستی. 31تا آنكهایشاندر تمامیروزهاییكهبرویزمینیكهبهپدرانما دادهایزندهباشند از تو بترسند.

32«و نیز غریبیكهاز قومتو اسرائیلنباشد و بهخاطر اسمعظیمتو و دستقویو بازویبرافراشتۀ تو از زمینبعید آمدهباشد، پسچونبیاید و بهسویاینخانهدعا نماید، 33آنگاهاز آسمان، مكانسكونتخود، بشنو و موافقهر آنچهآنغریبنزد تو استغاثهنماید بهعملآور تا جمیعقومهایجهاناسمتو را بشناسند و مثلقومتو اسرائیلاز تو بترسند و بدانند كهاسمتو بر اینخانهایكهبنا كردهامنهادهشدهاست

34«اگر قومتو برایمقاتلهبا دشمنانخود بهراهیكهایشانرا فرستادهباشی، بیرونروند و بهسویشهریكهبرگزیدهایو خانهایكهبهجهتاسمتو بنا كردهام، نزد تو دعا نمایند، 35آنگاهدعا و تضرعایشانرا از آسمانبشنو و حقایشانرا بهجا آور.

36«و اگر بهتو گناهورزیدهباشند زیرا انسانینیستكهگناهنكند، و بر ایشانغضبناكشده، ایشانرا بهدستدشمنانتسلیمكردهباشیو اسیركنندگانایشان، ایشانرا بهزمیندور یا نزدیكببرند، 37پساگر در زمینیكهدر آناسیر باشند بهخود آمده، بازگشتنمایند و در زمیناسیریخود نزد تو تضرعنموده، گویند كهگناهكردهو عصیانورزیده، و شریرانهرفتار نمودهایم، 38و در زمیناسیریخویشكهایشانرا بهآنبهاسیریبردهباشند، بهتمامیدلو تمامیجانخود بهتو بازگشتنمایند، و بهسویزمینیكهبهپدرانایشاندادهای و شهریكهبرگزیدهایو خانهایكهبرایاسمتو بنا كردهامدعا نمایند، 39آنگاهاز آسمان، مكانسكونتخود، دعا و تضرعایشانرا بشنو و حقایشانرا بجا آور، و قومخود را كهبهتو گناهورزیدهباشند بیامرز.

40پسالا’نایخدایمنچشمانتو باز شود و گوشهایتو بهدعاهاییكهدر اینمكانكردهشود شنوا باشد.

41و حالتو اییهُوَهخدا، با تابوتقوتخود بهسویآرامگاهخویشبرخیز. اییهُوَهخدا كاهنانتو بهنجاتملبسگردند و مقدسانتبهنیكوییشادمانبشوند.

42اییهُوَهخدا رویمسیحخود را برنگردانو رحمتهایبندۀ خود داود را بیاد آور.»